Podążając za ciosem po urodzinach Singapuru, Indonezji a w zeszłym tygodniu Malezji, przyszedł czas na Wietnam. Jak widać miesiące „letnie” sprzyjały w krajach późniejszego ASEAN wibracji narodowej i niepodległościowej. I tak właśnie dni temu, 2 września Wietnam obchodził swoje okrągłe 80 Urodziny. Jest zatem rówieśnikiem Indonezji.
Urodziny świętowane są zawsze jako „Narodowy Dzień Wietnamu” i nawiązują do wydarzeń z Hanoi z roku 1945, kiedy to w pałacu Ba Đình, późniejszy pierwszy przywódca Demokratycznej Republiki Wietnamu Hồ Chí Minh odczytał Deklarację Niepodległości, oznaczającą defacto ogłoszenie niepodległości od kolonialnej Francji.
Wkrótce Demokratyczna Republika Wietnamie przekształciła się w Wietnam Północny ideologicznie powiązany ze Związkiem Radzieckim i całym ogólnie rozumianym blokiem wschodnim w tym również Polską.
Narodowy dzień Wietnamu jest jednym z najważniejszych świąt państwowych w kraju. Rangą dorównuje mu jedynie Dzień Zjednoczenia, upamiętniający wydarzenia młodsze o trzy dekady, kiedy 30 kwietnia 1975 ostatni amerykańscy żołnierze opuścili Sajgon (dziś HCMC – Ho Chi Minh City). Pozwoliło rok później na zjednoczenie Wietnamu północnego z południowym pod rządami komunistów z Hanoi.
Narodowy dzień Wietnamu ma dla niektórych Wietnamczyków jeszcze inny wymiar. Dzień ten uznawany jest powszechnie za symbol suwerenności narodowej w przeciwieństwie do wspomnianego Dnia Zjednoczenia traktowanego (głownie przez diasporę) z żalem i nazywanego nawet Dniem Straconego Wietnamu.
